(اِذا ماتَ الْمُؤْمِنُ انْقَطَعَ عَمَلُهُ اِلاّ مِنْ ثَلاثٍ؛ صَدَقَةٍ جارِيَةٍ، اَوْ عِلْمٍ يُنتَفَعُ بِهِ اَوْ وَلَدٍ صالِحٍ يَدْعُو لَهُ)(157)

وقـتى مؤ من بميرد، عملش قطع مى شود مگر از سه چيز: 1 ـ صدقه جارى ، 2 ـ دانشى كه از آن سود جويند، 3 ـ فرزند صالحى كه برايش دعا كند.

4 ـ ثـواب فـراوان : مـعـلّم و مـربـّى با اخلاص در برابر كار بزرگ خويش ، ثواب فراوانى نيز از سوى خدا دريافت مى كند، رسول اكرم (ص ) فرمود:

(يـَجـيـى ءُ الرَّجـُلُ يـَوْمَ الْقـِيـامـَةِ وَ لَهُ مـِنَ الْحَسَناتِ كَالسَّحابِ الرُّكامِ وَ كَالْجِبالِ الرَّواسِىِّ، فـَيـَقـُولُ: يـا رَبِّ اَنـّى لى هذا وَ لَمْ اَعْمَلْها؟ فَيَقُولُ هذا عِلْمُكَ الَّذى عَلَّمْتَهُ النّاسَ يُعْمَلُ بِهِ مِنْ بَعْدِكَ)(158)

روز رسـتـاخـيـز، شـخص مى آيد و براى خويش حسناتى چون ابرهاى متراكم و كوههاى شامخ مى بـيـنـد و مـى گـويـد: پروردگارا! من چنين كارهايى انجام نداده ام ، اينها از كجا پيدا شده است ؟ خـداونـد در پاسخش مى فرمايد: اين (پاداش ) دانشى است كه به مردم آموختى و پس از تو، به كار بسته شده است .

ابـو بـصـيـر نـيـز مـى گـويـد از امـام صـادق (ع ) شـنـيـدم كـه فـرمـود: هـر كـس عمل خيرى به ديگرى بياموزد، هر چه به آن ، عمل شود، به آموزنده هم پاداش مى دهند. پرسيدم اگـر شـخص ‌ سومى هم ياد بگيرد. باز، نفر اوّل پاداش مى برد؟ فرمود: اگر همه مردم هم ياد بـگـيـرنـد (و عـمـل كـنـنـد) براى او به ثواب مى رسد. پرسيدم : اگر چه بميرد؟ فرمود: آرى .(159)