سند مالكيت به نام خودشان به ثبت رسانيدند و هر دو برادر در آن ساكن بودند سپس برادر كوچك از آن خارج و در جاى ديگر سكونت گرفته و پس از مدتى فوت مى‌نمايد و يك دختر از او باقى مى‌ماند و برادر بزرگ آن عمارت را تحت تصرف داشت و پس از چند سال كه از فوت برادر كوچك گذشت برادر بزرگ مقدارى از آن عمارت را فروخته و به مشترى اظهار داشت كه سهم برادر كوچك را هم در زمان حياتش خريده‌ام و فعلا تمام اين عمارت را مالك مى‌باشم ولى قباله و سند خريدم مفقود شده بعد برادر بزرگ هم فوت شد و اولادى نداشت و همان دختر برادر كوچك وارث عمويش مى‌باشد و ما ترك عمو هم همين عمارت مزبور است و پس از فوت عمو دختر برادرش به مشترى مذكور اخطار كرد كه در اداره ثبت اين عمارت به نام پدر و عمويم مى‌باشد و پدرم سهم خود را به عمويم نفروخته بود لذا معامله عمويم را كه با شما كرده رد مى‌نمايم در اين صورت آيا ادعاى دختر كه مى‌گويد پدرم سهم خود را نفروخته مسموع است كه اگر دختر معامله‌اى را كه عمويش كرده بود رد نمايد سهم برادر كوچك از اين عمارت محكوم بملك دخترش بشود يا نه و بر فرض محكوم شدن بملك دختر چنانچه در حيات عمش رد معامله و مطالبه شفعه ننمايد مى‌تواند نسبت به سهم پدرش معامله را رد و نسبت به سهم عمويش مطالبه حق شفعه نمايد يا نه.

ج‌

- در فرض سؤال اگر دختر احتمال مى‌دهد كه عمويش خانه را از پدرش خريده باشد ظاهرا به خريدار حقى ندارد و اگر علم دارد كه عمويش آن را نخريده و فضولة سهم پدرش را فروخته و دختر هم بعد از اطلاع آن را امضاء نكرده مى‌تواند معامله را رد كند و در اين صورت اگر خريدار اثبات نكند كه عموى دختر سهم پدرش را خريده حقى به آن چه مورد معامله بوده ندارد ولى مبلغى را كه بابت ثمن به عموى دختر داده طلبكار است و بايد از تركه اداء شود و بناء على هذا الفرض حق الشفعه نيز براى دختر ثابت است.