لا تَعْلَمُونَ 16: 43[1] از اهل ذكر و آنان كه مطالب را به ياد دارند بپرسيد اگر خود نمى‌دانيد پرستش نكردن و اعتماد به افكار و انديشه‌هاى خام و تكيه بر استحسانات و فهم ناقص خويشتن نمودن در احكام الهى بزرگترين لغزشگاه و خطرناكترين پرتگاه است كه آدمى را سرنگون دوزخ مى‌سازد.

محدث بزرگ شيعه شيخ كلينى قدس سره نقل فرموده كه حضرت امام جعفر صادق عليه السّلام به حمران بن اعين در رابطه با مطلبى كه از آن بزرگوار پرسش كرده بود فرمودند: (انما يهلك الناس لأنهم لا يسألون)[2] همانا مردم هلاك مى‌شوند زيرا پرسش نمى‌كنند، طبق اين كلام ارزشمند، عامل اصلى و مهمى كه انسان را به هلاكت مى‌اندازد و او را بى‌چاره مى‌كند و عذاب اليم الهى را براى او حتمى مى‌سازد سؤال نكردن و پرسش ننمودن است.

و در روايت ديگرى نقل فرموده كه بعض اصحاب مى‌گويد از امام صادق عليه السّلام راجع به شخصى كه دچار آبله شده بود و مبتلا به جنابت گرديد و ديگران او را غسل دادند و آن بيمار در اثر آن، در گذشت پرسش كردم حضرت فرمود:

(قتلوه الا سألوا فان دواء العى السؤال)[3] يعنى او را كشتند چرا پرسش نكردند چه آن كه داروى جهل و ناتوانى از درك مطالب و تشخيص وظيفه، پرسش نمودن است.

به فرموده امام صادق عليه السّلام وظيفه چنين بيمارى غسل نبوده بلكه مى‌بايست خود تيمم كرده باشد پس آن كسى كه فتوى به غسل دادن او داده و يا عهده دار غسل دادن او شده كمك به قتل او نموده و خلاصه با يك عمل جاهلانه و يك خودسرى در احكام دين، آن بيمار را به دست مرگ سپرده و او را كشته است.

[1] سوره نحل آيه 43 سوره انبياء آيه 7

[2] اصول كافى ج 1 طبع جديد ص 40 ح 2

[3] اصول كافى ج 1 طبع جديد ص 40 ح 1