بعدا برايم ثابت شده كه او واقعا مسلمان نشده و در بهائيت خود باقى است لكن من از او داراى فرزندانى شدم و طلاق و جدائى برايم مشكل بود و در صدد بودم فرزندانم را بدين مقدس اسلام هدايت كنم الزاما صبر كردم و پسرم به سن 19 سال رسيده و پيرو مذهب پدرش شده و برايم يأس حاصل شده كه آنها مسلمان شوند بنا بر اين از خانه شوهرم خارج شدم و در منزل برادرم ساكن شدم در اين صورت حضرت آية اللهى اجازه مى‌فرماييد باز به خانه شوهرم بروم و فرزندان ديگرم را بدين مقدس اسلام راهنمايى نمايم و يا كاملا او را ترك بگويم چون بر من حرام است و نيز لازم است از او طلاق بگيرم و يا ديگر طلاق نمى‌خواهد.

ج‌

- با اين كه شوهر شما بهائى است بايد از او جدا شويد و بازگشت شما به منزل او حرام است و محتاج بطلاق نيست و پس از آن كه از تاريخى كه با او هم بستر نشده‌ايد عده منقضى شود مى‌توانيد بدون طلاق با هر مرد مسلمان كه بخواهيد ازدواج كنيد و فرزندان شما چون از وطى به شبهه هستند به شما ملحق هستند و به پدرشان شرعا ملحق نيستند و او نمى‌تواند از آنها اگر صغير هستند سرپرستى نمايد و بايد از او گرفته شوند و هر كدام كبير هستند كسى به آنها ولايت ندارد.

س 601

- از يك نفر روحانى شنيدم كه اگر زن كفر بگويد بر شوهر خود حرام مى‌شود و بايد او را طلاق دهد و هم چنين اگر مرد كفر بگويد زنش بر او حرام مى‌شود و بايد او را طلاق داد مستدعى است نظر مبارك را مرقوم فرمائيد.

ج‌

- اگر قبل از دخول زن كلامى بگويد كه موجب كفر و ارتداد بشود عقد ازدواج او با شوهر به خودى خود فسخ مى‌گردد، و اگر بعد از دخول باشد چنانچه تا پيش از گذشتن عده بر گردد و توبه كند ازدواج او بحال خود باقى مى‌ماند و اگر پيش از گذشتن عده بر نگشت معلوم مى‌شود كه از حال ارتداد و كفر ازدواج او بهم خورده و فسخ شده است و اگر مردى كه مسلمان و مسلمان زاده باشد كافر شود (مرتد فطرى) فورا عقد ازدواج او با زنش فسخ مى‌شود و زنش بر او حرام‌