ج‌

- در صورتى كه تصميم دارد در مدّت قابل اعتنائى هر هفته، مسافرت مزبور را ادامه دهد، حكم دائم السّفر را دارد.

س 51

- شخصى مى‌گويد كه من راننده فلان اداره هستم ممكن است در ماه، چندين مرتبه از اداره مربوطه‌ام مسافرت نمايم و گاهى هم در ماه يك مرتبه، بنا بر اين تكليفم نسبت به نماز و روزه چيست؟.

ج‌

- در فرض مسأله اگر شغل او رانندگى در مسافت باشد نماز او تمام و روزه او صحيح است، مگر هر وقت كه قصد كند ده روز در محلّى بماند كه در سفر اول، نماز را شكسته بخواند و روزه را افطار كند و در سفر دوم، نماز، تمام و روزه‌اش صحيح است و اگر شغل او رانندگى در شهر و كمتر از مسافت باشد در موقع سفر اتّفاقى، نماز را شكسته و روزه را بايد افطار كند.

س 52

- كسى كه (مانند راننده ماشين) شغل او سفر است و در اثناء راه به علّت نقص فنّى كه اتومبيل پيدا مى‌كند، اتومبيل را در محلّ مى‌گذارد و براى رفع نواقص و تكميل بعض لوازم اتومبيل، به نقطه‌اى سفر مى‌كند و دو روز هم مثلا طول مى‌كشد، آيا در اين دو روز هم بايد نمازش را تمام و روزه‌اش را، بگيرد يا نه؟.

ج‌

- اين سفر هم جزء توابع سفرى است كه شغل او است و وظيفه‌اش اتمام نماز و گرفتن روزه است.

س 53

- شخصى كه شغلش رانندگى است به مقصد هشت فرسخى، مسافر مى‌برد ولى در بازگشت، بدون گرفتن مسافر بلكه فقط به خاطر كار شخصى خود برمى‌گردد، آيا وقت برگشتن، نماز او تمام است يا نه؟.

ج‌

- رجوع از سفرى كه شغل اوست حكم خود سفر را دارد و نماز او تمام است.

س 54

- راننده‌اى كه در يك مسير خاصّى به رانندگى و بردن مسافر اشتغال دارد، اگر بخاطر انجام يك كار شخصى با ماشين مسافربرى خود در مسير ديگر و به مقصد شهر ديگر به سفر رود و در ضمن قصدش اين است كه طبق روال سابق، در بين راه مسافر كشى نمايد در اين هنگام كه هدف اصليش انجام كار شخصى است و قصد ضمنى و تبعى او بردن مسافر است آيا در سفر روزه بگيرد و