س 30

- كسى براى تدريس و يا كار ديگرى به محلّى رفت و آمد مى‌كند، در نتيجه شغل او در سفر است، آيا اين شخص، مانند كسى است كه سفر، شغل او باشد و يا چون شغل او در سفر است نه اين كه سفر شغل او باشد نمازش تمام و روزه را بايد بگيرد؟.

ج‌

- بلى تكليف او اتمام نماز و گرفتن روزه است و در اين هم كه شغل در سفر باشد فرق نمى‌كند كه در يك مكان خاصّ در موقع مسافرت، به كسبى مشغول باشد يا در اثناء سير، كسب كند.

س 31

- عده‌اى از محصّلين از بلاد مختلفه مانند بندر عبّاس و غيره و بعضى از كرمان در دانشسراى كشاورزى واقع در دو فرسخى كرمان براى مدّت دو سال، مشغول تحصيل و تابستانها را به وطن خود مى‌روند، و سالى نه ماه، در دانشسرا شب و روز زندگى مى‌كنند و هر هفته يك روز به كرمان مى‌آيند و ممكن است اساسا از ابتداى امر هم پنج روز پشت سر هم در محلّ دانشسرا سكونت ننمايند، تكليفشان در دانشسرا از جهت قصر و اتمام، چيست؟.

ج‌

- در فرض سؤال، اهل كرمان، نمازشان تمام و روزه ايشان صحيح است و اشخاصى كه از منزلشان تا دانشسرا بقدر مسافت بوده، اگر يك مرتبه قصد اقامه ده روز كرده باشند و يك نماز چهار ركعتى به جا آورده باشند ديگر هر چه مسافرت به كرمان بنمايند و برگردند نماز آنها تمام و روزه آنها صحيح است و هم چنين اگر هيچ گاه قصد اقامه ده روزه نكنند، چون حكم دائم السّفر را دارند.

س 32

- مسافرى كه بعنوان كارگرى در محلّى قصد مى‌كند كه مدّتى بماند امّا همه روز صبح بايد به سر كار خود كه در يك فرسخى محلّ قصدش واقع است برود و شب برگردد آيا اشكالى در قصدش نمى‌شود؟ و تكليفش راجع به فرايض، چيست؟.

ج‌

- در فرض مسأله، قصد اقامه، محقّق نشده لكن چنانچه بناى ادامه مدّت معتدٌّ به را دارد پس از دو سه روز نماز او تمام و روزه‌اش صحيح است.

س 33

- جمعى از مقلّدين و ارادتمندان حضرت عالى، از اطراف ايران، به دهات اطراف كرمان آمده‌اند و در ذوب آهن، كار مى‌كنند و براى سكونت خود