نماز احتياط

س 237

- هر گاه شخص در نماز ظهر، شكّى كند كه موجب نماز احتياط است و وقت نماز عصر هم تنگ باشد و ممكن نباشد اقلّا يك ركعت عصر را پيش از غروب بخواند در اين صورت كدام يك از آنها را مقدّم بدارد، نماز احتياط را يا نماز عصر را؟.

ج‌

- در فرض سؤال كه به غروب شرعى بيش از يك ركعت نمانده نماز عصر را بخواند و بعد از آن احتياط كند به خواندن نماز احتياط و قضا ظهر.

س 238

كسى كه در نماز چهار ركعتى شكّ بين سه و چهار كرد پيش از خواندن نماز احتياط، وارد نماز ديگر شد تكليفش چيست؟.

ج‌

- اگر سهوا وارد نماز ديگر شده احتياط آنست كه همان وقت، نماز احتياط را به جا آورد و بعد نمازى را هم كه بين آن بوده تمام كند، بعد هر دو نماز را اعاده نمايد.

س 239

- كسى كه مثلا شكّ سه و چهار كرده و بعد از تروّى، ظنّ به چهار برايش حاصل شد كه مقتضاى قاعده در نمازهاى چهار ركعتى به احتياط مستحبّ، اعاده آن نماز است حال اگر به احتمال اين كه شايد در واقع، سه ركعت بوده، يك ركعت نماز احتياط بقصد امتثال امر واقعى بخواند، آيا خواندن اين نماز احتياط، لغو و بى‌اثر است و يا اين كه تشريع و حرام، و يا حرام ذاتى است؟.

ج‌

- لغو و بى‌اثر است مگر اين كه بقصد ورود باشد كه تشريع و حرام است.

س 240

- در شكّ سه و چهار پس از اتمام نماز اگر قبل از نماز احتياط سه تكبير با رفع يد انجام گيرد (عمدا) آيا توليد اشكال نمى‌كند؟.

ج‌

- در صورتى كه بقصد مطلق ذكر بوده توليد اشكال به معناى بطلان نماز نمى‌كند، ولى بر خلاف احتياط است.

س 241

- اگر كسى در اثر جهل به مسأله، پس از سلام نماز و قبل از نماز احتياط صورت را برمى‌گردانده و پشت به قبله مى‌كرده آيا نمازهايى را كه چنين‌