مسأله 195- اگر كسى وصيّت به حج نموده، و كلام او صراحت و يا ظهور در واجب دارد- ولو با قرينه- هزينه حج از اصل مال برداشته مى‌شود، و هم‌چنين است حكم كسى كه كلامش صراحت و ظهور در واجب ندارد، ولى وصى يا وارث علم دارند كه سابقا ذمّه او مشغول به حج بوده است؛ وگرنه حكم حج مندوب را داشته، و از ثلث مال كسر مى‌گردد.

مسأله 196- اگر وصيّت صراحت و يا ظهور- ولو به انصراف- در حج بلدى داشته باشد، بايد از بلد براى او حج استيجار كنند، و اگر وصيّت انصراف به حج بلدى نداشته باشد، استيجار ميقاتى كافى است، و مخارج حج واجب به مقدار ميقاتى از اصل، و مخارج مازاد از ميقاتى و هم‌چنين هزينه حج استحبابى از ثلث برداشته مى‌شود.

مسأله 197- اگر موصى اجرت خاصى را براى حج تعيين نكرده است، بايد بر اجرة المثل اقتصار نمود، و اگر متبرّعى پيدا شود قبول آن و ترك استيجار واجب نيست، بلى اگر متبرّعى حج را صحيحا بجاى آورد، بر وصى جايز نيست مجددا حج را از مال او استيجار نمايد، چون مال الوصيّة در اين صورت ملك ورثه شده است.

بلى اگر مال الوصاية براى مطلق خيرات باشد، استيجار مجدد هم مانعى ندارد.