صالح خدا پس از فراغت از بناى آن، دست به دعا و نيايش برداشته‌اند، كه خداوند عمل آنان را قبول فرمايد، چنانكه قرآن كريم مى‌فرمايد: «و إذ يرفع ابراهيم القواعد من البيت و اسماعيل ربّنا تقبّل منّا انّك انت السميع العليم».[1]

هنگامى كه ابراهيم و اسماعيل ديوارهاى خانه كعبه را برافراشتند، عرض كردند: پروردگارا! اين خدمت را از ما قبول فرما، كه تو شنونده دعا و داناى به همه اسرارى.

كعبه همان خانه رفيعى است كه خداى جهان، ابراهيم و اسماعيل سلام اللّه عليهما را مأمور به تطهير آن از لوث وجود ناپاك مشركان كرده، و خود مى‌فرمايد: «و عهدنا الى ابراهيم و اسماعيل ان طهّرا بيتى للطائفين و العاكفين و الرّكع السجود»[2]

و از ابراهيم و اسماعيل پيمان گرفتيم كه حرم خدا را براى طواف‌كنندگان و مقيمين و ركوع‌كنندگان اهل سجود تطهير نمايند.

كعبه همان كانون مقدّس و حرم محترمى است كه خداوند متعال آن را مايه قيام، و وسيله بقاء و ثبات، و پابرجايى، و استوارى امّت اسلام، و مركز راه‌اندازى امور مسلمين، و سامان بخشيدن به جريانات زندگى آنان قرار داده است. همچنان كه در قرآن كريم‌

[1] سورة البقرة: 127

[2] سورة البقرة: 125