نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 9 صفحه : 325
غالب چاههاى بيابانى همين طور است، و" غيابت" به معنى نهانگاه داخل
چاه است كه از نظرها غيب و پنهان است، و اين تعبير گويا اشاره به چيزى است كه در
چاههاى بيابانى معمول است و آن اينكه در قعر چاه، نزديك به سطح آب، در داخل بدنه
چاه محل كوچك طاقچه مانندى درست مىكنند كه اگر كسى به قعر چاه برود بتواند روى آن
بنشيند و ظرفى را كه با خود برده پر از آب كند، بى آنكه خود وارد آب شود و طبعا از
بالاى چاه كه نگاه كنند درست اين محل پيدا نيست و به همين جهت از آن تعبير
به" غيابت" شده است [1] و در محيط ما نيز چنين چاههايى وجود دارد.
***
2- بدون شك قصد اين پيشنهاد كننده آن نبوده كه يوسف را آن چنان در چاه
سرنگون سازند كه نابود شود بلكه هدف اين بود كه در نهانگاه چاه قرار گيرد تا سالم
بدست قافلهها برسد.
***
3- از جمله إِنْ كُنْتُمْ
فاعِلِينَ چنين استفاده مىشود كه اين گوينده حتى اين
پيشنهاد را بصورت يك پيشنهاد قطعى مطرح نكرد، شايد ترجيح مىداد كه اصلا نقشهاى
بر ضد يوسف طرح نشود.
***
4- در اينكه نام اين فرد چه بوده در ميان مفسران گفتگو است، بعضى گفتهاند
نام او" روبين" بود، كه از همه باهوشتر محسوب مىشد، و بعضى"
يهودا" و بعضى" لاوى" را نام بردهاند.