[سوره هود (11): آيات 96 تا 99]

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى‌ بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِينٍ (96) إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ مَلائِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَ ما أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ (97) يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ (98) وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ (99)

ترجمه:

96- ما موسى را با آيات خود و دليل آشكار فرستاديم.

97- به سوى فرعون و اطرافيانش، اما آنها از فرمان فرعون پيروى كردند در حالى كه فرمان فرعون مايه رشد و نجات نبود.

98- او در پيشاپيش قومش روز قيامت خواهد بود و آنها را (بجاى چشمه‌هاى زلال بهشت) وارد آتش مى‌كند و چه بد است كه آتش آبگاه انسان باشد.

99- آنها در اين جهان و روز قيامت از رحمت خدا دور خواهند بود و چه بد عطائى به آنها داده مى‌شود.

تفسير: قهرمان مبارزه با فرعون.

بعد از پايان داستان شعيب و اصحاب مدين اشاره به گوشه‌اى از سرگذشت موسى بن عمران و مبارزاتش با فرعون مى‌كند و اين هفتمين داستان پيامبران در اين سوره است.

سرگذشت موسى ع از تمام پيامبران در قرآن بيشتر آمده است، زيرا در بيش از سى سوره بيش از صد بار به ماجراى موسى و فرعون و بنى اسرائيل‌