نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 9 صفحه : 158
به كار رفته است، گاهى به جاى نحر كردن پى كردن شتر و يا دست و پاى آن را قطع
نمودن، تفسير كردهاند كه در واقع همه آنها به يك چيز باز مىگردد.
و نتيجهاش يكى است (دقت كنيد).
پيوند مكتبى
جالب اينكه در روايات اسلامى مىخوانيم آن كس كه ناقه را از پاى در آورد يك
نفر بيش نبود، ولى با اين حال قرآن اين كار را به تمام جمعيت مخالفان صالح نسبت
مىدهد و به صورت صيغه جمع مىگويد"
فَعَقَرُوها".
اين به خاطر آن است كه اسلام رضايت باطنى به يك امر و پيوند مكتبى با آن را به
منزله شركت در آن مىداند، در واقع توطئه اين كار جنبه فردى نداشت، و حتى كسى كه
اقدام به اين عمل كرد، تنها متكى به نيروى خويش نبود بلكه به نيروى جمع و پشتيبانى
آنها دلگرم بود و مسلما چنين كارى را نمىتوان يك كار فردى محسوب داشت بلكه يك كار
گروهى و جمعى محسوب مىشود.
امير مؤمنان على ع مىفرمايد:
و انما عقر ناقة ثمود رجل واحد فعمهم اللَّه بالعذاب لما عموه بالرضا
:" ناقه ثمود را يك نفر از پاى در آورد، اما خداوند همه آن قوم سركش را
مجازات كرد چرا كه همه به آن راضى بودند" [1] روايات متعدد ديگرى به همين مضمون و يا مانند
آن از پيامبر اسلام ص و ائمه اهل بيت ع نقل شده كه اهميت فوق العاده اسلام را به
پيوند مكتبى و برنامههاى هماهنگ فكرى روشن مىسازد، كه به عنوان نمونه چند قسمت
از آن را ذيلا مىخوانيم:
قال رسول اللَّه (ص) من شهد امرا فكرهه كان كمن غاب عنه، و من