در اينجا به چند نكته بايد توجه كرد:

1- از جمله" فَأَعْقَبَهُمْ نِفاقاً فِي قُلُوبِهِمْ‌" به خوبى استفاده مى‌شود كه بسيارى از گناهان و صفات زشت، و حتى كفر و نفاق،" علت" و" معلول" يكديگرند، زيرا جمله فوق با صراحت مى‌گويد: بخل و پيمان شكنى آنها سبب شد كه نفاق در دلهايشان ريشه دواند، و همين گونه است گناهان و كارهاى خلاف ديگر، و لذا در بعضى از عبارات مى‌خوانيم كه گاهى گناهان بزرگ سبب مى‌شود كه انسان بى‌ايمان از دنيا برود.

البته اين احتمال را هم داده‌اند كه ضمير" يلقونه" به" بخل" باز گردد، يعنى" تا آن زمانى كه نتيجه و كيفر بخل خويش را دريابند".

همچنين احتمال داده شده است كه منظور از ملاقات پروردگار لحظه مرگ باشد.

ولى همه اينها خلاف ظاهر آيه است، و ظاهر همان است كه گفتيم.

(در باره اينكه منظور از ملاقات پروردگار چيست؟ در ذيل آيه 46 سوره بقره (جلد اول صفحه 156) بحثى داريم به آن مراجعه فرمائيد).