آنها بسيارى از اين مسائل آمده است.

ولى به جاى اينكه روى سخن را به مخالفان كند، پيامبر را مخاطب ساخته چنين مى‌گويد:

" اگر از آنچه بر تو نازل كرديم در شك و ترديد هستى از آنها كه كتب آسمانى را قبل از تو مى‌خوانند بپرس" (فَإِنْ كُنْتَ فِي شَكٍّ مِمَّا أَنْزَلْنا إِلَيْكَ فَسْئَلِ الَّذِينَ يَقْرَؤُنَ الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكَ‌).

تا از اين طريق ثابت شود كه" آنچه بر تو نازل شده حق است و از طرف پروردگار" (لَقَدْ جاءَكَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ‌).

" بنا بر اين هيچگونه شك و ترديد هرگز به خود راه مده" (فَلا تَكُونَنَّ مِنَ المُمْتَرِينَ‌).

اين احتمال نيز وجود دارد كه آيه فوق بحث تازه و مستقلى را در باره صدق دعوت پيامبر ص عنوان مى‌كند و به مخالفان مى‌گويد كه اگر در حقانيت او ترديد دارند، نشانه‌هاى او را كه در كتب پيشين مانند تورات و انجيل نازل شده از اهل كتاب بپرسند.

شان نزولى كه در بعضى از تفاسير [1] نقل شده نيز اين معنى را تاييد مى‌كند و آن اينكه: جمعى از كفار قريش مى‌گفتند: اين قرآن از طرف خدا نازل نشده بلكه شيطان به محمد ص القا مى‌كند!، اين سخن سبب شد كه عده‌اى در شك و ترديد فرو روند، خداوند با آيه فوق به آنها پاسخ گفت.

آيا پيامبر ترديد داشت؟

ممكن است در ابتدا چنين به نظر برسد كه آيه حكايت از اين دارد كه پيامبر ص در حقانيت آياتى كه بر او نازل مى‌شد ترديد داشت، و خداوند از طريق فوق ترديد او را زايل كرد.

[1] تفسير ابو الفتوح رازى جلد 6 صفحه 227 ذيل آيه.