تفسير: همه جا ناظر او است!

در آيات گذشته سخن از قرآن و موعظه الهى و هدايت و رحمتى كه در اين كتاب آسمانى است در ميان بود، و در آيات مورد بحث به همين مناسبت از قوانين ساختگى و خرافى و احكام دروغين مشركان سخن مى‌گويد زيرا كسى كه ايمان به خدا دارد و مى‌داند همه مواهب و ارزاق از ناحيه او است بايد اين حقيقت را نيز بپذيرد كه بيان حكم اين مواهب و مجاز و غير مجاز آنها بدست پروردگار است و بدون اذن و فرمان او دخالت در اين كار ناروا است.

در نخستين آيه مورد بحث، روى سخن را به پيامبر ص كرده، مى‌فرمايد:

" به آنها بگو: چرا اين روزيهايى را كه خداوند براى شما نازل كرده است بعضى را حرام و بعضى را حلال قرار داده‌ايد"؟! (قُلْ أَ رَأَيْتُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ لَكُمْ مِنْ رِزْقٍ فَجَعَلْتُمْ مِنْهُ حَراماً وَ حَلالًا).

و بر طبق سنن خرافى خود پاره‌اى از چهار پايان را تحت عنوان سائبه و بحيره و وصيله‌ [1] و همچنين قسمتى از زراعت و محصول كشاورزى خود را تحريم نموده‌ايد و خود را از اين نعمتهاى پاك محروم ساخته، به علاوه اين مربوط به شما نيست كه چه چيز حلال و چه چيز حرام بايد باشد، اين تنها در اختيار فرمان پروردگار و خالق آنها است.

" بگو آيا خداوند به شما اجازه داده است چنين قوانينى را وضع كنيد، يا بر خدا افترا مى‌بنديد" (قُلْ آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُونَ‌).

[1] بحيره حيوانى را مى‌گفتند كه چندين بار وضع حمل كرده بود و سائبه شترى بود كه ده يا دوازده بچه آورده بود و وصيله نيز به گوسفندى مى‌گفتند كه هفت بار فرزند آورده بود (براى توضيح بيشتر به جلد پنجم صفحه 103 مراجعه فرمائيد).