نخست مى‌گويد:" مجرمان و مشركان از روى تعجب و استفهام از تو سؤال مى‌كنند كه آيا اين وعده مجازات الهى در اين جهان و جهان ديگر حق است؟

(وَ يَسْتَنْبِئُونَكَ أَ حَقٌّ هُوَ).

البته" حق" در اينجا در مقابل باطل نيست، بلكه منظور اين است كه آيا اين مجازات و كيفر واقعيت دارد و تحقق مى‌يابد؟ زيرا" حق" و" تحقق" هر دو از يك ماده‌اند البته حق در مقابل باطل اگر به معنى وسيع كلمه تفسير شود، شامل هر واقعيت موجود مى‌گردد، و نقطه مقابل آن معدوم و باطل است.

خداوند به پيامبرش دستور مى‌دهد كه در برابر اين سؤال با تاكيد هر چه بيشتر" بگو به پروردگارم سوگند اين يك واقعيت است و هيچ شك و ترديدى در آن نيست" (قُلْ إِي وَ رَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌ‌).

و اگر فكر مى‌كنيد، مى‌توانيد از چنگال مجازات الهى فرار كنيد اشتباه بزرگى كرده‌ايد، زيرا" هرگز شما نمى‌توانيد از آن جلو گيرى كنيد، و او را با قدرت خود ناتوان سازيد" (وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ‌).

در واقع اين جمله با جمله فوق از قبيل بيان مقتضى و مانع است، در جمله اول مى‌گويد مجازات مجرمان يك واقعيت است، و در جمله دوم اضافه مى‌كند:

هيچ قدرتى نمى‌تواند جلو آن را بگيرد، درست مانند آيات 8 و 9 سوره طور إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ ما لَهُ مِنْ دافِعٍ‌.

تاكيدهايى كه در آيه به چشم مى‌خورد قابل توجه است، از يك سو" سوگند"، و از سوى ديگر كلمه" ان" و" لام تاكيد" و از سوى سوم جمله" وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ‌" همه اينها تاكيد مى‌كند كه به هنگام ارتكاب جرمهاى سنگين مجازات الهى حتمى است.