" با اين حال كه آنها گوش شنوايى ندارند، آيا تو مى‌توانى صداى خود را به گوش كران برسانى هر چند درك نكنند" (أَ فَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ وَ لَوْ كانُوا لا يَعْقِلُونَ‌).

1- اينكه در آيه دوم مى‌خوانيم گوش به تو فرا مى‌دهند و در آيه سوم مى‌خوانيم به سوى تو نگاه مى‌كنند اشاره به اين است گروهى از آنان سخنان اعجاز آميز ترا مى‌شنوند و گروه ديگرى اعمال معجزنشانت را كه همگى دليل‌

[1] در اينجا نيز جمله كانهم عمى لا يبصرون نيز در تقدير است.