[سوره يونس (10): آيات 31 تا 33]

قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أَمَّنْ يَمْلِكُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ مَنْ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ مَنْ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ فَسَيَقُولُونَ اللَّهُ فَقُلْ أَ فَلا تَتَّقُونَ (31) فَذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ فَما ذا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلالُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ (32) كَذلِكَ حَقَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ عَلَى الَّذِينَ فَسَقُوا أَنَّهُمْ لا يُؤْمِنُونَ (33)

ترجمه:

31- بگو چه كسى شما را از آسمان و زمين روزى مى‌دهد و يا چه كسى مالك (و خالق) گوش و چشم‌هاست و چه كسى زنده را از مرده و مرده را از زنده خارج مى‌سازد و چه كسى امور (جهان) را تدبير مى‌كند؟ به زودى (در پاسخ) مى‌گويند:

خدا، بگو پس چرا تقوا پيشه نمى‌كنيد (و از خدا نمى‌ترسيد)؟! 32- اينچنين است خداوند پروردگار حق شما، با اينحال بعد از حق جز گمراهى وجود دارد؟ پس چرا (از پرستش او) روى مى‌گردانيد؟! 33- اينچنين فرمان پروردگارت بر فاسقان مسلم شده كه آنها (پس از اينهمه طغيان و گناه) ايمان نخواهند آورد.

تفسير: [نشانه‌هاى پروردگار]

در اين آيات سخن از نشانه‌هاى وجود پروردگار و شايستگى او براى عبوديت است و بحثهاى آيات گذشته را در اين زمينه تعقيب مى‌كند.

نخست مى‌فرمايد: به مشركان و بت‌پرستانى كه در بيراهه سرگردانند" بگو