بلكه در صف مؤمنان ضعيف الايمان بودند و پس از ماجراى فوق راه كفر پيش گرفتند.

اين احتمال نيز در تفسير جمله فوق وجود دارد كه اين گروه پيش از اين هم در صف منافقان بودند، ولى چون ظاهرا مرتكب خلافى نشده بودند پيامبر ص و مسلمانان وظيفه داشتند با آنها معامله افراد مؤمن كنند، ولى هنگامى كه پس از ماجراى جنگ" تبوك" پرده كنار رفت، و كفر و نفاق آنها بر ملا شد، به آنها اخطار گرديد كه شما از اين پس در صف مؤمنان نخواهيد بود.

سر انجام، آيه را با اين جمله پايان مى‌دهد كه" اگر ما گروهى از شما را ببخشيم گروه ديگرى را به خاطر اينكه مجرم بودند، مجازات خواهيم كرد" (إِنْ نَعْفُ عَنْ طائِفَةٍ مِنْكُمْ نُعَذِّبْ طائِفَةً بِأَنَّهُمْ كانُوا مُجْرِمِينَ‌).

اينكه مى‌گويد گروهى را مجازات مى‌كنيم بخاطر جرم و گناهشان، دليل بر آن است كه" گروه مورد عفو" افرادى هستند كه آثار جرم و گناه را با آب توبه از وجود خود شسته‌اند.

در آيات آينده مانند آيه 74 نيز قرينه‌اى بر اين مطلب وجود دارد.

روايات متعددى در ذيل اين آيه وارد شده كه حكايت از آن مى‌كند كه بعضى از اين منافقان كه وصف حالشان در آيات بالا آمده، از كرده خود پشيمان شدند، و توبه كردند، ولى بعض ديگر هم چنان بر روش خود باقى بودند (براى توضيح بيشتر به تفسير نور الثقلين جلد 2 صفحه 239 مراجعه شود).