نيكوكاران تا هفتصد برابر و يا چند مقابل آن به ميان آمده است.

نكته ديگر كه در اينجا بايد به آن توجه داشت اين است كه كاملا امكان دارد، كه اين اضافه در جهان ديگر مرتبا افزايش يابد، يعنى هر روز موهبت و لطف تازه‌اى از ناحيه خداوند به آنها ارزانى داشته شود و اين در واقع نشان مى‌دهد كه زندگى جهان ديگر يك نواخت نيست و به سوى تكامل در يك شكل نامحدود پيش مى‌رود.

رواياتى كه از پيامبر ص در تفسير اين آيه نقل كرده‌اند كه منظور از" زيادة" توجه به جلوه ذات پاك پروردگار و استفاده از اين موهبت بزرگ معنوى است ممكن است اشاره به همين نكته باشد.

در پاره‌اى از روايات كه از ائمه اهل بيت نقل شده" زياده" به نعمتهاى دنيا تفسير شده است كه خداوند علاوه بر پاداش جهان ديگر نيكوكاران را از آن بهره‌مند مى‌سازد.

ولى هيچ مانعى ندارد كه كلمه" زياده" در آيه فوق اشاره به همه اين مواهب بوده باشد.

سپس اضافه مى‌كند" نيكوكاران در آن روز چهره‌هاى درخشانى دارند و تاريكى و ذلت، صورت آنها را نمى‌پوشاند" (وَ لا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لا ذِلَّةٌ).

" يرهق" از ماده" رهق" به معنى پوشاندن قهرى و اجبارى است و" قتر" به معنى غبار و يا دود است.

و در پايان آيه مى‌فرمايد:" اين گروه ياران بهشتند و جاودانه در آن خواهند ماند" (أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ‌).

تعبير به اصحاب اشاره به تناسبى است كه ميان روحيه اين گروه و محيط بهشت وجود دارد.