محتوى و فضيلت اين سوره‌

اين سوره كه از سوره‌هاى مكى است، و به گفته بعضى از مفسران بعد از سوره اسراء و قبل از سوره هود نازل شده است همانند بسيارى از سوره‌هاى مكى روى چند مساله اصولى و زير بنائى تكيه مى‌كند، كه از همه مهمتر مساله" مبدء" و" معاد" است.

منتها نخست از مساله وحى و مقام پيامبر ص سخن مى‌گويد، سپس به نشانه‌هايى از عظمت آفرينش كه نشانه عظمت خدا است مى‌پردازد، بعد، مردم را به ناپايدارى زندگى مادى دنيا و لزوم توجه به سراى آخرت و آمادگى براى آن از طريق ايمان و عمل صالح متوجه مى‌سازد.

و به تناسب همين مسائل قسمتهاى مختلفى از زندگى پيامبران بزرگ از جمله نوح و موسى و يونس (ع) را بازگو مى‌كند و به همين مناسبت نام سوره يونس بر آن گذارده شده است.

و باز براى تاييد مباحث فوق، سخن از لجاجت و سرسختى بت پرستان به ميان مى‌آورد، و حضور و شهود خدا را در همه جا براى آنها ترسيم مى‌كند، و مخصوصا براى اثبات اين مساله از اعماق فطرت آنان كه به هنگام مشكلات آشكار مى‌شود و به ياد خداى واحد يكتا مى‌افتند، كمك مى‌گيرد.

و بالآخره براى تكميل بحثهاى فوق در هر مورد مناسبى از بشارت و انذار، بشارت به نعمتهاى بى پايان الهى براى صالحان و انذار و بيم دادن طاغيان و گردنكشان، استفاده مى‌كند.

لذا در روايتى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه فرمود:"

من قرء سورة يونس فى كل شهرين او ثلاثة لم يخف عليه ان يكون من الجاهلين و كان يوم‌