مقابله با يك دشمن نيرومند در جنگ تبوك) آن هم يك نوع محبت و لطف از ناحيه او است.

در اينكه رءوف و رحيم با هم چه تفاوتى دارد، در ميان مفسران گفتگو است ولى به نظر مى‌رسد بهترين تفسير آن است كه رءوف اشاره به محبت و لطف مخصوص در مورد فرمانبرداران است، در حالى كه رحيم اشاره به رحمت در مقابل گناهكاران مى‌باشد.

ولى نبايد فراموش كرد كه اين دو كلمه هنگامى كه از هم جدا شوند، ممكن است در يك معنى استعمال شود اما به هنگامى كه همراه يكديگر ذكر شوند، احيانا دو معنى متفاوت مى‌بخشند.

" همان خداوندى كه هيچ معبودى جز او نيست" و بنا بر اين تنها پناهگاه او است (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ).

آرى" من تنها بر چنين معبودى تكيه كرده‌ام، و به او دلبسته‌ام و كارهايم را به او واگذارده‌ام (عليه توكلت).

" و او پروردگار عرش بزرگ است" (وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ‌).

جايى كه عرش و عالم بالا و جهان ما وراء طبيعت با آن همه عظمتى كه دارد، در قبضه قدرت او، و تحت حمايت و كفالت او است، چگونه مرا تنها مى‌گذارد و در برابر دشمن يارى نمى‌كند؟ مگر قدرتى در برابر قدرتش تاب مقاومت دارد؟

و يا رحمت و عطوفتى بالاتر از رحمت و عطوفت او تصور مى‌شود؟