و به معنى نفرين باشد يعنى خداوند دلهاى آنها را از حق منصرف كند، ولى احتمال اول نزديكتر به نظر مى‌رسد.

[سوره التوبة (9): آيات 128 تا 129]

لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ (128) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (129)

ترجمه:

128- رسولى از خود شما به سويتان آمد كه رنجهاى شما بر او سخت است، و اصرار به هدايت شما دارد و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است.

129- اگر آنها روى (از حق) بگردانند (نگران مباش) بگو خداوند مرا كفايت مى‌كند هيچ معبودى جز او نيست، بر او توكل كردم و او پروردگار عرش بزرگ است.

تفسير: آخرين آيات قرآن مجيد

آيات فوق كه به گفته بعضى از مفسران، آخرين آياتى است كه بر پيامبر ص نازل شده است، و با آن سوره برائت پايان مى‌پذيرد، در واقع اشاره‌اى است به تمام مسائلى كه در اين سوره گذشت.

زيرا از يك سو به تمام مردم اعم از مؤمنان و كافران و منافقان گوشزد مى‌كند كه سختگيريهاى پيامبر و قرآن و خشونتهاى ظاهرى كه نمونه‌هايى از آن در اين سوره بيان شد، همه به خاطر عشق و علاقه پيامبر ص به هدايت و تربيت و تكامل آنها است.

و از سوى ديگر به پيامبر ص نيز خبر مى‌دهد كه از سركشى‌ها