بود، مگر" ابو ذر" آن مجاهد بزرگ اسلام را به خاطر عشقش به على ع و مبارزه‌اش با مكتب عثمان مورد آن همه اتهام قرار ندادند؟! (براى اطلاع بيشتر از ايمان ابو طالب كه در تمام دوران حياتش حامى پيامبر ص و مدافع او بود و سر بر فرمانش داشت به جلد پنجم همين تفسير صفحه 191 تا 198 مراجعه فرمائيد)

سؤال ديگرى كه در اينجا پيش مى‌آيد اين است كه چگونه ابراهيم به عمويش آزر وعده استغفار داد و طبق ظاهر آيه فوق و آيات ديگر قرآن مجيد به اين وعده وفا كرد، با اينكه او هرگز ايمان نياورد و در صف مشركان و بت‌پرستان بود، و استغفار براى چنين كسانى ممنوع است؟

در پاسخ اين سؤال بايد به اين نكته توجه داشت كه از آيه فوق به خوبى استفاده مى‌شود كه ابراهيم انتظار داشته است كه آزر از اين طريق جذب به سوى ايمان و توحيد شود، و استغفار او در حقيقت اين بوده است كه" خداوند او را هدايت كن، و گناهان گذشته او را ببخش".

اما هنگامى كه آزر در حال شرك چشم از جهان فرو بست، و براى ابراهيم مسلم شد كه او با حالت عداوت پروردگار از دنيا رفته، و ديگر جايى براى هدايت او باقى نمانده است، استغفار خود را قطع كرد.

طبق اين معنى مسلمانان نيز مى‌توانند براى دوستان و بستگان مشركشان ما دام كه در قيد حياتند و اميد هدايت آنها مى‌رود، استغفار كنند يعنى از خدا براى آنها هدايت و آمرزش هر دو بطلبند، ولى پس از مرگ آنها در حال كفر، ديگر جايى براى استغفار باقى نمى‌ماند.

اما اينكه در بعضى از روايات وارد شده كه امام صادق ع فرمود ابراهيم‌