نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 8 صفحه : 158
بخاطر همين تضاد روشن بعضى از متعصبان مانند نويسنده تفسير المنار به دست و پا
افتادهاند، گاهى گفتهاند اين آيه دو بار نازل شده است! يك بار در مكه، و يك بار
در مدينه سال نهم هجرت! و با اين ادعاى بىدليل به گمان خود خواستهاند تضاد را
برطرف سازند.
و گاهى گفتهاند ممكن است اين آيه در مكه هنگام وفات ابو طالب نازل شده باشد
بعدا به دستور پيامبر ص در سوره توبه قرار داده شده است، در حالى كه اين ادعا نيز
كاملا عارى از دليل است.
آيا بهتر نبود بجاى اين گونه توجيههاى بى مدرك، در روايت مزبور و صحت آن ترديد
كنند؟.
ثانيا- شك نيست كه قبل از مرگ ابو طالب خداوند در آياتى از قرآن مسلمانان را
از دوستى و محبت مشركان نهى كرده بود- و مىدانيم استغفار كردن يكى از روشنترين
مصاديق اظهار محبت و دوستى است، با اين حال چگونه ممكن است ابو طالب مشرك از دنيا
برود و پيامبر ص سوگند ياد كند كه من هم چنان براى تو استغفار خواهم كرد تا خدا
مرا نهى كند؟! عجيب اينكه فخر رازى كه به تعصب در اينگونه مسائل مشهور است چون
نتوانسته است انكار كند كه اين آيه مانند بقيه سوره توبه در مدينه و در اواخر عمر
پيغمبر ص نازل شده است، دست به توجيه شگفتآورى زده و آن اينكه پيامبر ص بعد از
مرگ" ابو طالب" تا زمان نزول سوره توبه هم چنان براى او استغفار مىكرد
تا اينكه آيه فوق نازل شد و او را نهى كرد، سپس مىگويد چه مانعى دارد كه اين امر
براى پيامبر ص و مؤمنان تا آن زمان مجاز بوده باشد؟! فخر رازى اگر خود را از قيد و
بند تعصب رها مىساخت به حقيقت متوجه مىشد كه امكان ندارد پيامبر ص در اين مدت
طولانى براى يك نفر مشرك استغفار كند در حالى كه آيات فراوانى از قرآن كه تا آن
زمان نازل شده بود هر گونه
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 8 صفحه : 158