كه آن را احساس كنند، بعلاوه قدردانى پيامبر ص و يا كسانى كه در جاى او قرار مى‌گيرند و زكات اموال مردم را مى‌پذيرند، يك نوع آرامش روحى و فكرى به آنها مى‌بخشد، كه اگر ظاهرا چيزى را از دست داده‌اند بهتر از آن را بدست آورده‌اند.

جالب اينكه تا كنون نشنيده‌ايم كه ماموران وصول ماليات موظف باشند از مردم تشكر كنند، ولى اين دستور به عنوان يك حكم مستحبّ در برنامه‌هاى اسلامى روشنگر عمق جنبه‌هاى انسانى در اين دستورها است.

و در پايان آيه به تناسب بحثى كه گذشت مى‌گويد:" خداوند شنوا و دانا است" (وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ‌).

هم دعاى پيامبر ص را مى‌شنود، و هم از نيات زكات دهنده‌گان آگاه است.

1- از شان نزولى كه براى آيات گذشته ذكر كرديم به خوبى روشن مى‌شود كه اين آيه پيوند نزديكى با آيه قبل و مسئله توبه" ابو لبابه" و يارانش دارد، زيرا آنها به شكرانه قبول توبه‌هايشان اموال خود را نزد پيامبر ص آوردند و او تنها قسمتى از آن را برگرفت.

اما اين شان نزول هيچگاه منافات با اين ندارد كه آيه بيان يك حكم كلى و عمومى در مورد زكات اموال بوده باشد، و اينكه بعضى از مفسران تضادى ميان اين دو پنداشته‌اند درست نيست، همانگونه كه در ساير آيات قرآن و شان نزولها كرارا گفته‌ايم.

تنها سؤالى كه در اينجا باقى ميماند اين است كه طبق روايتى پيامبر ص‌