[سوره التوبة (9): آيه 102]

وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (102)

ترجمه:

102- و گروهى ديگر به گناهان خود اعتراف كردند و اعمال صالح و ناصالحى را به هم آميختند، اميد مى‌رود كه خداوند توبه آنها را بپذيرد خداوند غفور و رحيم است.

شان نزول:

در مورد شان نزول آيه فوق رواياتى نقل شده كه در بيشتر آنها بنام" ابو لبابه انصارى" برخورد مى‌كنيم، طبق روايتى او با دو يا چند نفر ديگر از ياران پيامبر ص از شركت در جنگ" تبوك" خود دارى كردند، اما هنگامى كه آياتى را كه در مذمت متخلفين وارد شده بود شنيدند بسيار ناراحت و پشيمان گشتند، خود را به ستونهاى مسجد پيغمبر ص بستند و هنگامى كه پيامبر ص بازگشت و از حال آنها خبر گرفت عرض كردند: آنها سوگند ياد كرده‌اند كه خود را از ستون باز نكنند تا اينكه پيامبر ص چنين كند، رسول خدا ص فرمود: من نيز سوگند ياد مى‌كنم كه چنين كارى را نخواهم كرد مگر اينكه خداوند به من اجازه دهد.

آيه فوق نازل شد و خداوند توبه آنها را پذيرفت، و پيامبر ص آنها را از ستون مسجد باز كرد.

آنها به شكرانه اين موضوع همه اموال خود را به پيامبر ص تقديم داشتند، و عرض كردند: اين همان اموالى است كه بخاطر دلبستگى به آن ما از شركت در جهاد خود دارى كرده‌ايم، همه اينها را از ما بپذير و در راه خدا انفاق كن!.