تفسير: پنج صفت ويژه مؤمنان‌

در آيه گذشته به تناسب گفتگويى كه در امر غنائم ميان بعضى از مسلمانان روى داده بود سخن از تقوا و پرهيزكارى و ايمان به ميان آمد، براى تكميل اين موضوع در آيات مورد بحث صفات" مومنان راستين و حقيقى" در عباراتى كوتاه و پر معنى بيان شده است.

در اين آيات خداوند به پنج قسمت از صفات برجسته مؤمنان اشاره كرده كه سه قسمت آن، جنبه روحانى و معنوى و باطنى دارد و دو قسمت آن جنبه علمى و خارجى، سه قسمت اول عبارتند از" احساس مسئوليت" و" تكامل ايمان" و" توكل" و دو قسمت ديگر عبارتند از" ارتباط با خدا" و" ارتباط و پيوند با خلق خدا".

نخست مى‌گويد: مؤمنان تنها كسانى هستند كه هر وقت نام خدا برده شود، دلهاى آنها به خاطر احساس مسئوليت در پيشگاهش ترسان مى‌گردد" (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ‌).

" وجل" همان حالت خوف و ترسى است كه به انسان دست مى‌دهد كه سرچشمه آن يكى از اين دو چيز است، گاهى به خاطر درك مسئوليتها و احتمال عدم قيام به وظائف لازم در برابر خدا مى‌باشد، و گاهى به خاطر درك عظمت مقام و توجه به وجود بى انتها و پر مهابت او است.

توضيح اينكه: گاه مى‌شود انسان به ديدن شخص بزرگى كه راستى از هر نظر شايسته عنوان عظمت است مى‌رود. شخص ديدار كننده گاهى آن چنان تحت تاثير مقام پر عظمت او قرار مى‌گيرد، كه احساس يك نوع وحشت در درون قلب خويش مى‌نمايد، تا آنجا كه به هنگام سخن گفتن لكنت زبان پيدا مى‌كند