نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 7 صفحه : 387
جماعت نشدن را موجب رسوايى بدانند! تنها چيزى كه مىتواند در آنها"
اميد" بدمد و به مقاومت و خويشتن دارى دعوت كند و نگذارد در محيط فاسد حل
شوند اميد به اصلاح نهايى است، تنها در اين صورت است كه آنها دست از تلاش و كوشش
براى حفظ پاكى خويش و اصلاح ديگران بر نخواهند داشت.
و اگر مىبينيم در دستورات اسلامى ياس از آمرزش يكى از بزرگترين گناهان شمرده
شده است و ممكن است افراد ناوارد تعجب كنند كه چرا ياس از رحمت خدا اينقدر مهم
تلقى شده، حتى مهمتر از بسيارى از گناهان، فلسفهاش در حقيقت همين است كه گناهكار
مايوس از رحمت، هيچ دليلى نمىبيند كه به فكر جبران بيفتد و يا لا اقل دست از
ادامه گناه بر دارد، و منطق او اين است اكنون كه آب از سر من گذشته است چه يك قامت
چه صد قامت؟ من كه رسواى جهانم غم دنيا هيچ است!، بالاتر از سياهى رنگ ديگر نباشد،
آخرش جهنم است، من كه هم اكنون آن را براى خود خريدهام ديگر از چه مىترسم؟! و
مانند اين منطقها ...
اما هنگامى كه روزنه اميد براى او گشوده شود، اميد به عفو پروردگار، اميد به
تغيير وضع موجود، نقطه عطفى در زندگى او خواهد شد و او را به توقف كردن در مسير
گناه و بازگشت به سوى پاكى و اصلاح دعوت مىكند.
به همين دليل اميد را مىتوان همواره به عنوان يك عامل مؤثر تربيتى در مورد
افراد فاسد شناخت همچنين افراد صالحى كه در محيطهاى فاسد گرفتارند، بدون اميد
نمىتوانند خويشتن را حفظ كنند.
نتيجه اين كه انتظار ظهور مصلحى كه هر قدر دنيا فاسدتر مىشود اميد ظهورش
بيشتر مىگردد اثر فزاينده روانى در معتقدان دارد، و آنها را در برابر امواج
نيرومند فساد بيمه مىكند آنها نه تنها با گسترش دامنه فساد محيط مايوس
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 7 صفحه : 387