استعدادها و آشكار ساختن اسرار درون افراد است.

و در پايان آيه به عنوان اخطار و تاكيد مى‌فرمايد:" خداوند از آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است" (وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ‌).

مبادا كسانى چنين تصور كنند، كه خدا از ارتباطهاى مخفيانه آنها با منافقين و دشمنان بى خبر است بلكه به خوبى همه را مى‌داند و بر طبق آن با بندگان خود رفتار خواهد كرد.

از طرز بيان آيه چنين بر مى‌آيد كه در ميان مسلمانان آن روز افرادى تازه به محيط اسلام گام گذارده بودند، و آمادگى روحى براى جهاد نداشتند، اين سخن در باره آنها است، و گر نه مجاهدان راستين وضع خود را بارها در ميدانهاى جهاد تا آن روز روشن ساخته بودند.

[سوره التوبة (9): آيات 17 تا 18]

ما كانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَنْ يَعْمُرُوا مَساجِدَ اللَّهِ شاهِدِينَ عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ بِالْكُفْرِ أُولئِكَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ وَ فِي النَّارِ هُمْ خالِدُونَ (17) إِنَّما يَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّكاةَ وَ لَمْ يَخْشَ إِلاَّ اللَّهَ فَعَسى‌ أُولئِكَ أَنْ يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِينَ (18)

ترجمه:

17- مشركان حق ندارند مساجد خدا را آباد كنند در حالى كه به كفر خويش گواهى مى‌دهند آنها اعمالشان نابود (و بى ارزش) شده و در آتش جاودانه خواهند ماند.

18- مساجد الهى را تنها كسى آباد مى‌كند كه ايمان به خدا و روز قيامت آورده و نماز را بر پا دارد و زكاة را بپردازد و از چيزى جز خدا نترسد، ممكن است چنين گروهى هدايت يابند.