نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 7 صفحه : 25
و حقيقت
مىباشد.
در اينجا
به چند نكته بايد توجه كرد:
1- اسماء
حسنى چيست؟
در كتب حديث
و تفسير اعم از منابع شيعه و اهل تسنن بحثهاى مشروحى پيرامون" اسماء
حسنى" ديده مىشود كه فشردهاى از آن را به اضافه عقيده خود در اينجا
مىآوريم:
شك نيست
كه" اسماى حسنى" به معنى" نامهاى نيك" است و مىدانيم كه تمام
نامهاى پروردگار مفاهيم نيكى را در بر دارد و بنا بر اين همه اسماء او اسماء حسنى
است، اعم از آنها كه صفات ثبوتيه ذات پاك او است، مانند عالم و قادر، و يا آنها كه
صفات سلبيه ذات مقدس او است مانند" قدوس"، و آنها كه صفات فعل است و
حكايت از يكى از افعال او مىكند مانند خالق، غفور، رحمان و رحيم.
از سوى ديگر
شك نيست كه صفات خدا قابل احصاء و شماره نيست زيرا كمالات او نامتناهى است و براى
هر كمالى از كمالات او اسم و صفتى مىتوان انتخاب كرد.
ولى چنان كه
از احاديث استفاده مىشود، از ميان صفات او بعضى داراى اهميت بيشترى مىباشد، و
شايد" اسماء حسنى" كه در آيه بالا آمده است، اشاره به همين گروه ممتازتر
است، زيرا در رواياتى كه از پيامبر ص و ائمه اهل بيت ع به ما رسيده كرارا اين مطلب
ديده مىشود كه خداوند داراى 99 اسم است كه هر كس او را به اين نامها بخواند،
دعايش مستجاب و هر كه آنها را شماره كند اهل بهشت است.
مانند روايتى
كه در كتاب توحيد صدوق از امام صادق ع از پدرانش از على ع نقل شده كه پيغمبر ص
فرمود:
ان اللَّه
تبارك و تعالى تسعة و تسعين اسما- مائة الا واحدة- من احصاها دخل الجنة.