همانند گمراهان است؟" (انعام 122) و گاهى به معناى حيات جاودان جهان ديگر آمده مانند يا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَياتِي‌" اى كاش براى زندگى امروز (روز رستاخيز) چيزى از پيش فرستاده بودم." (سوره فجر آيه 24) و زمانى به معناى علم و توانايى بى حد و انتهاء مى‌آيد آن چنان كه در باره خدا مى‌گوئيم هو الْحَيِّ الَّذِي لا يَمُوتُ‌" او زنده‌اى است كه برايش مرگ وجود ندارد".

با توجه به آنچه در اقسام حيات گفتيم روشن مى‌شود كه مردم عصر جاهلى گر چه زندگى مادى حيوانى داشتند اما از زندگى انسانى و معنوى و عقلانى محروم بودند قرآن آمد و آنها را دعوت به حيات و زندگى كرد.

و از اين جا به خوبى معلوم مى‌شود آنها كه دين و مذهب را در يك سلسله برنامه‌هاى خشك و بى روح و خارج از محدوده زندگى و در حاشيه برنامه‌هاى فكرى و اجتماعى مى‌پندارند چقدر در اشتباهند يك دين راستين آن است كه حركت در همه زمينه‌هاى زندگى ايجاد كند روح بدهد فكر و انديشه بدهد، احساس مسئوليت بيافريند، همبستگى و اتحاد و ترقى و تكامل در همه زمينه‌ها ايجاد كند و به تمام معنى حيات آفرين بوده باشد! ضمنا اين حقيقت نيز آشكار شد آنها كه آيه فوق را تنها به" جهاد" يا" ايمان" يا" قرآن" يا" بهشت" تفسير كرده‌اند و اين امور را به عنوان تنها عامل حيات در آيه فوق معرفى كرده‌اند، در حقيقت مفهوم آيه را محدود ساخته‌اند زيرا مفهوم آيه همه اينها را در بر مى‌گيرد و بالاتر از آنها را هر چيز، هر فكر، هر برنامه، و هر دستورى كه شكلى از اشكال حيات انسانى را بيافريند در آيه فوق مندرج است.

سپس مى‌گويد:" بدانيد كه خداوند ميان انسان و قلب او حائل مى‌شود، و