كه مانورها و تاكتيك‌هاى جنگى را از ميان ببرد همان مانورهايى كه سرچشمه بسيارى از پيروزيهاست.

و در پايان آيه مى‌فرمايد نه تنها فرار كنندگان گرفتار خشم خدا مى‌شوند بلكه" جايگاه آنها دوزخ و چه بد جايگاهى است" (وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ) جمله" باء" از ماده" بواء" به معناى مراجعت و منزل گرفتن آمده، ولى ريشه آن به معناى صاف و مسطح كردن يك محل و مكان است و از آنجا كه انسان به هنگام منزل گرفتن محل خود را صاف و مسطح مى‌كند اين كلمه به اين معنا آمده است، همچنين چون انسان به منزلگاه خويش مراجعت مى‌كند به معناى بازگشت نيز آمده است و در آيه بالا اشاره به اين است كه آنها مشمول غضب مستمر و مداوم پروردگار مى‌شوند گويى در خشم و غضب پروردگار منزل گرفته‌اند.

" ماوى" در اصل به معناى پناهگاه است و اينكه در آيه بالا مى‌خوانيم ماواى فرار كنندگان از جهاد جهنم است اشاره به اين است كه آنها با فرار مى‌خواهند پناهگاهى براى خود انتخاب كنند كه از هلاكت مصون بمانند ولى بعكس پناهگاه آنها جهنم مى‌شود نه تنها در جهان ديگر بلكه در اين جهان نيز در جهنمى سوزان از ذلت و بدبختى و شكست و محروميت، پناه خواهند گرفت.

لذا در كتاب" عيون الاخبار" امام" على بن موسى الرضا" ع در پاسخ يكى از دوستانش كه از فلسفه بسيارى از احكام سؤال مى‌كند در زمينه فلسفه تحريم فرار از جهاد مى‌نويسد:" خداوند به اين دليل فرار از جهاد را تحريم كرده كه موجب وهن و سستى در دين و تحقير برنامه پيامبران و امامان و پيشوايان عادل مى‌گردد و نيز سبب مى‌شود كه آنها نتوانند بر دشمنان پيروز شوند و دشمن را به خاطر مخالفت با دعوت به توحيد پروردگار و اجراى عدالت و ترك ستمگرى و از ميان بردن فساد كيفر دهند، بعلاوه سبب مى‌شود كه دشمنان در برابر مسلمانان جسور شوند و حتى مسلمانان بدست آنها اسير و مقتول گردند و سرانجام آئين‌