تفسير: مقام با عظمت انسان در جهان هستى‌

به دنبال آياتى كه اشاره به مبدء و معاد در آنها شده بود در اين آيه و آيات بعد،" انسان" و عظمت و اهميت مقام او و چگونگى آفرينش اين نوع و افتخاراتى كه خداوند به او داده، و پيمانهايى كه در برابر اينهمه نعمت از او گرفته است، مورد بحث قرار مى‌گيرد، تا از اين راه پايه‌هاى تربيت و تكامل او محكمتر گردد.

نخست در يك آيه، همه اين مطالب را به گونه خلاصه ذكر كرده سپس در آيات بعد بطور مشروح آورده است.

در آغاز مى‌گويد:" ما مالكيت و حكومت، و تسلط شما را بر زمين، مقرر داشتيم" (وَ لَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ‌).

" و انواع وسائل زندگى را براى شما در آن قرار داديم" (وَ جَعَلْنا لَكُمْ فِيها مَعايِشَ‌).

" اما با اين حال كمتر شكر اين همه نعمت و موهبت را بجاى مى‌آوريد" (قَلِيلًا ما تَشْكُرُونَ‌).

" تمكين"، تنها به اين معنا نيست كه شخصى را در محلى جاى دهند، بلكه به اين معنى است كه تمام وسائل كار را در اختيار او بگذارند، به او قدرت و توانايى بخشند، ابزار كار را فراهم كنند و موانع را برطرف سازند، به مجموع اينها كلمه" تمكين" اطلاق مى‌شود، درباره يوسف در قرآن مجيد مى‌خوانيم:

وَ كَذلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ‌ [1]:" اين چنين يوسف را در سرزمين مصر تمكين بخشيديم (و همه گونه قدرت در اختيار او قرار داديم).

[1] سوره يوسف آيه 56.