بر آنها است و نه غمى دارند (من الذين‌ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ‌) و اگر در هر جمعه بخواند، در روز قيامت از كسانى مى‌باشد كه بدون حساب به بهشت مى‌رود" و نيز فرمود:" در اين سوره آيات محكمه‌اى است،" قرائت" و" تلاوت" و" قيام به آنها" را فراموش نكنيد، زيرا اينها روز رستاخيز در پيشگاه خدا براى كسانى كه آنها را خوانده‌اند گواهى مى‌دهند"! [1] نكته‌اى كه از روايت فوق به خوبى استفاده مى‌شود، اين است كه رواياتى كه درباره فضيلت سوره‌ها آمده است به اين معنى نيست كه تنها قرائت اين سوره‌ها داراى آن همه نتائج و ثمرات بزرگ است، بلكه آنچه به اين خواندن ارزش نهايى مى‌بخشد همان ايمان به مفاد آنها و سپس عمل كردن بر طبق آن است.

تفسير نمونه ؛ ج‌6 ؛ ص76

و لذا در روايت فوق مى‌خوانيم قراءتها و تلاوتها و القيام بها، و نيز در همين روايت مى‌خوانيم كه فرمود: كسى كه اين سوره را بخواند، در قيامت مصداق الذين‌ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ‌ است و اين در حقيقت اشاره لطيفى به آيه 35 همين سوره است كه مى‌فرمايد: فَمَنِ اتَّقى‌ وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ‌:" آنها كه تقوا پيشه كنند و (خويش و جامعه را) اصلاح نمايند، نه ترسى خواهند داشت و نه غمى".

همانگونه كه ملاحظه مى‌كنيد، اين مقام مخصوص كسانى است كه تقوا داشته باشند و در مسير اصلاح گام بردارند، به علاوه اصولا قرآن كتاب" عقيده" و" عمل" است، و قرائت و تلاوت مقدمه‌اى بر اين موضوع محسوب مى‌شود.

" راغب" در كتاب" مفردات"، در ذيل ماده" تلاوت" مى‌گويد مراد از يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ‌ [2] اين است كه با علم و عمل از آيات قرآن، پيروى مى‌كنند يعنى" تلاوت" مفهومى بالاتر از مفهوم" قرائت" دارد و با يك نوع تدبر و تفكر و عمل همراه است.

[1] تفسير برهان جلد دوم صفحه 2 و نور الثقلين جلد دوم صفحه 2.

[2] سوره بقره آيه 121.