در اينجا به چند نكته بايد توجه كرد:

1- پيوند آيه با آيات قبل- در آيات گذشته از اين سوره، سخن از احكام خرافى بت پرستان در ميان بود، كه از زراعت و چهارپايان نصيبى براى خدا قرار مى‌دادند، و عقيده داشتند كه اين سهام بايد به شكل مخصوصى مصرف گردد، و سوار شدن بر پشت بعضى از چهارپايان را تحريم مى‌كردند و بچه‌هاى خود را براى بعضى از بتها قربانى مى‌نمودند.

آيه فوق و آيه‌اى كه بعد از اين مى‌آيد در حقيقت پاسخى به تمام اين احكام خرافى است، زيرا صريحا مى‌گويد:

خالق تمام اين نعمتها خدا است، او است كه همه اين درختان و چهارپايان و زراعتها را آفريده است و هم او است كه دستور داده از آنها بهره گيريد و اسراف نكنيد، بنا بر اين غير او نه حق" تحريم" دارد و نه حق" تحليل".