ولى در هر حال، بايد توجه داشت كه طبق روايات، مسخ‌شدگان تنها چند روزى زنده مى‌ماندند و سپس از دنيا مى‌رفتند، و نسلى از آنها به وجود نمى‌آمد.

گرچه در آيات فوق اشاره‌اى به حيله‌گرى اصحاب سبت در زمينه گناه نشده است، ولى همانطور كه اشاره كرديم، بسيارى از مفسران در شرح اين آيات اشاره به داستان كندن" حوضچه‌ها" و يا نصب" قلابها" در دريا در روز شنبه كرده‌اند، و در روايات اسلامى نيز اين موضوع ديده مى‌شود، بنا بر اين مجازات و كيفر الهى كه با شدت درباره اين گروه جارى شد، نشان مى‌دهد كه چهره واقعى گناه هرگز با دگرگون ساختن ظاهر آن و به اصطلاح كلاه شرعى درست كردن، دگرگون نمى‌گردد، حرام، حرام است، خواه صريحا انجام گيرد، يا زير لفافه‌هاى دروغين و عذرهاى واهى.

آنها كه تصور مى‌كنند، گناه را مى‌توان با تغيير چهره صورى تبديل به يك عمل مجاز كرد در حقيقت خود را فريب مى‌دهند، و بدبختانه اين كار در ميان بعضى از بيخبرانى كه خود را به دين منتسب مى‌كنند، فراوان ديده مى‌شود، و همانست كه چهره مذهب را در نظر افراد دور افتاده سخت بدنما كرده است.

عيب بزرگى كه اين عمل دارد- علاوه بر زشت نشان دادن چهره مذهب- اين است كه گناه را در نظرها كوچك مى‌كند و از اهميت آن مى‌كاهد و افراد را چنان جسور در برابر گناه مى‌سازد كه پس از انجام اينگونه كارها كم كم آماده براى انجام گناهان بطور صريح و آشكار مى‌شوند.

در نهج البلاغه مى‌خوانيم كه على ع از پيامبر ص چنين نقل مى‌كند:

" روزى فرا مى‌رسد كه مردم به وسيله اموالشان آزمايش مى‌شوند، بر خدا منت‌