تُبْدَ لَكُمْ‌).

و اينكه افشا كردن اينها را به زمان نزول قرآن اختصاص مى‌دهد به خاطر آن است كه سؤالات مربوط به مسائلى بوده كه مى‌بايست از طريق وحى روشن گردد.

سپس اضافه مى‌كند:" تصور نكنيد اگر خداوند از بيان پاره‌اى از مسائل سكوت كرده است از آن غفلت داشته بلكه مى‌خواسته است شما را در توسعه قرار دهد و آنها را بخشوده است، و خداوند بخشنده حليم است" (عَفَا اللَّهُ عَنْها وَ اللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ‌).

در حديثى از على ع مى‌خوانيم:

ان اللَّه افترض عليكم فرائض فلا تضيعوها و حد لكم حدودا فلا تعتدوها و نهى عن اشياء فلا تنتهكوها و سكت لكم عن اشياء و لم يدعها نسيانا فلا تتكلفوها

:" خداوند واجباتى براى شما قرار داده آنها را ضايع مى‌كنيد، و حدود و مرزهايى تعيين كرده از آنها تجاوز ننمائيد و از امورى نهى كرده در برابر آنها پرده‌درى نكنيد، و از امورى ساكت شده و صلاح در كتمان آن ديده و هيچگاه اين كتمان از روى نسيان نبوده، در برابر اينگونه امور، اصرارى در افشاء نداشته باشيد" [1]

سؤال:

ممكن است گفته شود اگر افشاى اين امور بر خلاف مصلحت مردم است چرا با اصرار افشا مى‌شود؟

پاسخ:

دليل آن همان است كه در بالا اشاره كرديم كه گاهى اگر رهبر در مقابل‌

[1] مجمع البيان ذيل آيه فوق.