محلى كه نه در آن جنگ است نه خونريزى، نه نزاع است و نه دعوا، نه خشونت است و نه رقابتهاى كشنده و طاقت‌فرسا، نه تصادم منافع است و نه دروغ و افترا و تهمت و حسد و كينه و نه غم و اندوه، كه از هر نظر قرين آرامش است، در انتظار انسان باشد.

ولى آيه مى‌گويد اينها را با حرف و سخن به كسى نمى‌دهند بلكه در برابر عمل، آرى در برابر عمل!

[سوره الأنعام (6): آيات 128 تا 129]

وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعاً يا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُمْ مِنَ الْإِنْسِ وَ قالَ أَوْلِياؤُهُمْ مِنَ الْإِنْسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنا بِبَعْضٍ وَ بَلَغْنا أَجَلَنَا الَّذِي أَجَّلْتَ لَنا قالَ النَّارُ مَثْواكُمْ خالِدِينَ فِيها إِلاَّ ما شاءَ اللَّهُ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (128) وَ كَذلِكَ نُوَلِّي بَعْضَ الظَّالِمِينَ بَعْضاً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ (129)

ترجمه:

128- و آن روز كه همه آنها را جمع و محشور مى‌سازد به آنان مى‌گويد اى جمعيت شياطين و جن شما افراد زيادى از انسانها را گمراه ساختيد، دوستان و پيروان آنها از ميان انسانها مى‌گويند: پروردگارا! هر يك از ما دو دسته (پيشوايان و پيروان گمراه) از ديگرى استفاده كرديم (ما به لذات هوس‌آلود و زودگذر رسيديم و آنها بر ما حكومت كردند) و به اجلى كه براى ما مقرر داشته بودى رسيديم، (خداوند) مى‌گويد: آتش جايگاه شماست، جاودانه در آن خواهيد ماند، مگر آنچه خدا بخواهد، پروردگار تو حكيم و دانا است.

129- و اينچنين بعضى از ستمگران را به بعض ديگر وامى‌گذاريم به سبب اعمالى كه انجام مى‌دادند.

تفسير:

در اين آيات مجددا قرآن به سرنوشت مجرمان گمراه و گمراه كننده‌