شان نزول:

مرحوم طبرسى در مجمع البيان مى‌نويسد: اين آيه در باره وليد بن مغيره (كه از سران معروف بت پرستان بود و به اصطلاح مغز متفكر آنها محسوب مى‌شد) نازل گرديده است، او به پيامبر ص مى‌گفت: اگر نبوت راست باشد من به احراز اين مقام از تو سزاوارترم زيرا هم سنم از تو بيشتر است و هم مالم!.

و بعضى گفته‌اند درباره ابو جهل نازل شده است زيرا او تصور مى‌كرد مساله نبوت هم بايد مركز رقابتها قرار گيرد، او مى‌گفت. ما و قبيله بنى عبد- مناف (طايفه پيامبر ص در همه چيز با هم رقابت داشتيم و همچون دو اسب مسابقه دوش بدوش هم پيش مى‌رفتيم، تا اينكه آنها ادعا كردند پيامبرى از ميان ما برخاسته كه وحى به او مى‌شود ولى ممكن نيست ما به او ايمان بياوريم مگر اينكه بر ما نيز وحى شود همانطور كه بر او وحى مى‌شود!!

تفسير: انتخاب پيامبر به دست خدا است:

در اين آيه اشاره‌اى كوتاه و پر معنى به طرز تفكر و ادعاهاى مضحك اين سردمداران باطل و" اكابر مجرميها" كرده مى‌گويد:" هنگامى كه آيه‌اى از طرف خدا براى هدايت آنها فرستاده شد گفتند: ما هرگز ايمان نمى‌آوريم مگر اينكه به ما نيز همان مقامات و آياتى كه به فرستادگان خدا اعطا شده است داده شود" (وَ إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتى‌ مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ‌).

مثل اينكه احراز مقام رسالت و رهبرى خلق به سن و مال است و يا به رقابتهاى كودكانه قبايل، و خدا نيز موظف است كه رعايت اين رقابتهاى مضحك‌