[سوره الأنعام (6): آيات 104 تا 107]

قَدْ جاءَكُمْ بَصائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِيَ فَعَلَيْها وَ ما أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ (104) وَ كَذلِكَ نُصَرِّفُ الْآياتِ وَ لِيَقُولُوا دَرَسْتَ وَ لِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (105) اتَّبِعْ ما أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (106) وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما أَشْرَكُوا وَ ما جَعَلْناكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظاً وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (107)

ترجمه:

104- دلائل روشن از طرف پروردگارتان براى شما آمد، كسى كه (بوسيله آن حق را) ببيند به سود خود اوست و كسى كه از ديدن آن چشم بپوشد به زيان خود اوست، و من شما را اجبار نمى‌كنم.

105- و اين چنين آيات را در شكلهاى گوناگون بيان مى‌داريم بگذار آنها بگويند تو درس خوانده‌اى (و آنها را از دگرى آموخته‌اى) هدف ما اين است كه آن را براى كسانى كه علم و آگاهى دارند روشن سازيم.

106- از آنچه از طرف پروردگارت بر تو وحى شده پيروى كن، هيچ معبودى جز او نيست، و از مشركان روى بگردان.

107- اگر خدا مى‌خواست (همه به اجبار ايمان مى‌آوردند و هيچ يك) مشرك نمى‌شدند و ما تو را مسئول (اعمال) آنها قرار نداديم و وظيفه ندارى آنها را مجبور (به ايمان) سازى.