جالب اينكه در اين حديث مخصوصا روى كلمه" لون" (رنگ) تكيه شده و امروز اين مطلب بر ما روشن است كه خود جسم هرگز ديده نمى‌شود، بلكه همواره رنگ آن ديده مى‌شود، و اگر جسمى هيچگونه رنگ نداشته باشد هرگز ديده نخواهد شد.

(در جلد اول تفسير نمونه صفحه 156 ذيل آيه 46 سوره بقره نيز بحثى در اين زمينه كرده‌ايم).

بعضى از مفسران اهل تسنن كه از نظر عقيده، تابع مذهب جبر هستند با آيه فوق كه خالقيت خدا را به همه چيز بيان مى‌كند براى مسلك جبر استدلال كرده‌اند، مى‌گويند: اعمال و افعال ما نيز از اشياء اين جهان است، زيرا" شى‌ء" به هر گونه موجودى گفته مى‌شود، خواه مادى يا غير مادى، خواه ذات يا صفات، بنا بر اين هنگامى كه مى‌گوئيم خداوند آفريننده همه چيز است، بايد بپذيريم كه آفريننده افعال ما نيز هست و اين جز جبر نخواهد بود.

ولى طرفداران آزادى اراده و اختيار پاسخ روشنى براى اينگونه استدلالها دارند و آن اينكه خالقيت خداوند حتى نسبت به افعال ما منافاتى با اختيار ما ندارد، زيرا افعال ما را مى‌توان به ما نسبت داد و هم به خدا، اگر به خدا نسبت دهيم به خاطر آن است كه همه مقدمات آن را او در اختيار ما گذاشته است، او است كه به ما قدرت و نيرو و اراده و اختيار داده است، بنا بر اين چون همه مقدمات از او است مى‌توان اعمال ما را به او نسبت داد و او را خالق آنها دانست ولى از اين نظر كه تصميم نهايى با ما است مائيم كه از قدرت و اختيار خدا داد استفاده كرده و يكى از دو طرف فعل يا ترك را انتخاب مى‌كنيم، از اين جهت، افعال به ما نسبت داده مى‌شود و ما در مقابل آنها مسئول هستيم.