نيست و آيه فوق هيچگونه نظر به اين مطلب ندارد بلكه مى‌خواهد بگويد آن مقدار معرفتى از خداوند و صفات او كه براى انسان امكان‌پذير است اگر حاصل شود ترديدى باقى نخواهد ماند كه چنين پروردگارى بندگان خود را بدون سرپرست و كتاب آسمانى باقى نخواهد گذاشت.

[سوره الأنعام (6): آيه 92]

وَ هذا كِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَكٌ مُصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى‌ وَ مَنْ حَوْلَها وَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ هُمْ عَلى‌ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ (92)

ترجمه:

92- و اين كتابى است كه آن را نازل كرديم، كتابى است پر بركت كه آنچه را پيش از آن آمده تصديق مى‌كند، (آن را فرستاديم تا مردم را به پاداشهاى الهى بشارت دهى) و براى اينكه (مردم) ام القرى (مكه) و آنها كه گرد آن هستند بترسانى، آنها كه به آخرت ايمان دارند به آن ايمان مى‌آورند و مراقب نمازهاى خويش مى‌باشند.

تفسير:

در تعقيب بحثى كه در باره كتاب آسمانى يهود در آيه گذشته عنوان شد در اينجا به قرآن كه يك كتاب ديگر آسمانى است اشاره مى‌شود، و در حقيقت ذكر تورات مقدمه‌اى است براى ذكر قرآن تا تعجب و وحشتى از نزول يك كتاب آسمانى، بر يك بشر، نكنند.

نخست مى‌گويد:" اين كتابى است كه ما آن را نازل كرديم" (وَ هذا كِتابٌ أَنْزَلْناهُ‌).

" كتابى است بسيار پر بركت، زيرا سرچشمه انواع خيرات و نيكيها و پيروزيها