حكومت خود بر مردم كردند.

و اما گروه دوم يعنى‌ زَكَرِيَّا وَ يَحْيى‌ وَ عِيسى‌ وَ إِلْياسَ‌ از پيامبرانى بودند كه در زهد و بى‌اعتنايى به دنيا- علاوه بر مقام نبوت و رسالت- نمونه بودند جمله" كُلٌّ مِنَ الصَّالِحِينَ‌" بعد از ذكر نام آنها مى‌تواند اشاره به همين حقيقت بوده باشد.

درباره گروه سوم يعنى اسماعيل و اليسع و يونس و لوط اين امتياز را داشتند كه دست به مهاجرت دامنه دارى زدند و براى تحكيم آئين خدا برنامه هجرت را عملى ساختند، و ذكر جمله" كلًّا فَضَّلْنا عَلَى الْعالَمِينَ‌" (بنا بر اينكه اشاره به اين چهار نفر باشد نه به تمام پيامبرانى كه در اين سه آيه گفته شده است) نيز مى‌تواند اشاره به همين سير آنها در جهان و در ميان اقوام مختلف بوده باشد.

3- اهميت فرزندان صالح در معرفى شخصيت انسان‌

- موضوع ديگرى كه از آيات فوق استفاده مى‌شود همين مساله است زيرا خداوند براى معرفى مقام والاى ابراهيم قهرمان بت‌شكن، شخصيتهاى بزرگ انسانى كه از دودمان او در اعصار مختلف به وجود آمدند با شرح و تفصيل بيان مى‌كند به طورى كه از ميان 25 نفر از پيامبران كه نامشان در مجموع قرآن آمده است در اين آيات نام 16 نفر از فرزندان و بستگان ابراهيم و نام يك نفر از اجداد او آمده است، و اين در حقيقت درس بزرگى براى عموم مسلمانان است كه بدانند شخصيت فرزندان و دودمان آنها جزئى از شخصيت آنها محسوب مى‌شود و مسائل تربيتى و انسانى مربوط به آنها فوق العاده اهميت دارد.

4- پاسخ به يك ايراد

- ممكن است كسانى از آيه اخير كه مى‌گويد:

بعضى از پدران و فرزندان و برادران آنها را برگزيديم و هدايت به راه راست كرديم اين چنين استفاده كنند كه پدران انبياء همگى افراد با ايمانى نبوده‌اند و در ميان آنها غير موحد نيز وجود داشته است- آن چنان كه بعضى از مفسران اهل تسنن در ذيل اين آيه گفته‌اند- ولى با توجه به اينكه منظور از" اجتبيناهم‌