تفسير: اصرار بيجا

در اين آيات هم چنان روى سخن به مشركان و بت پرستان لجوج است- همانطور كه بيشتر آيات اين سوره نيز همين بحث را دنبال مى‌كند- لحن اين آيات چنان است كه گويا آنها از پيامبر دعوت كرده بودند به آئينشان گرايش پيدا كند پيامبر ص مامور مى‌شود كه صريحا به آنها بگويد:" من از پرستش كسانى را كه غير از خدا مى‌پرستيد نهى شده‌ام" (قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌) [1] جمله" نهيت" (ممنوع شده‌ام) كه به صورت فعل ماضى مجهول آورده شده است اشاره به اين است كه ممنوع بودن پرستش بتها چيز تازه‌اى نيست بلكه همواره چنين بوده و خواهد بود.

سپس با جمله:" بگو اى پيامبر من پيروى از هوا و هوسهاى شما نمى‌كنم" (قُلْ لا أَتَّبِعُ أَهْواءَكُمْ‌) پاسخ روشنى به پيشنهاد بى اساس آنها مى‌دهد و آن اينكه بت پرستى هيچ دليل منطقى ندارد، و هرگز با حكم عقل و خرد جور نمى‌آيد، زيرا عقل به خوبى درك مى‌كند كه انسان از جماد اشرف است چگونه ممكن است انسان در برابر مخلوق ديگرى و حتى در برابر موجود پست‌تر سر تعظيم فرود آورد، علاوه بر اين بتها غالبا ساخته و پرداخته انسان بودند چگونه ممكن است چيزى كه مخلوق خود انسان است معبود او و حلال مشكلاتش گردد، بنا بر اين سرچشمه بت پرستى چيزى جز تقليد كوركورانه و پيروى از خرافات و هوا

[1] به كار بردن كلمه" الذين" كه براى جمع مذكر عاقل است براى بتها به خاطر آن است كه از دريچه فكر آنها با آنها سخن مى‌گويد.