ساحران و آنها كه آلوده به سحر شدند اطلاق كلمه كفر شده است (وَ ما يُعَلِّمانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولا إِنَّما نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلا تَكْفُرْ) و نيز در آيه 22 سوره ابراهيم مى‌بينيم كه شيطان در برابر كسانى كه از او پيروى و اطاعت كردند در روز رستاخيز صريحا اظهار تنفر كرده و به آنها مى‌گويد: شما در اطاعت اوامر الهى مرا شريك او ساختيد و من امروز نسبت به اين كار شما كفر مى‌ورزم (إِنِّي كَفَرْتُ بِما أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ‌) بنا بر اين اطلاق" كفر" بر مخالفان مساله ولايت و رهبرى جاى تعجب نيست.

6- آيا دو ولى در يك زمان ممكن است؟

بهانه ديگرى كه براى سرباز زدن از اين حديث متواتر و همچنين آيه مورد بحث ذكر كرده‌اند اين است كه اگر پيامبر ص على ع را در غدير خم به ولايت و رهبرى و خلافت نصب كرده باشد، لازمه‌اش وجود دو رهبر و دو پيشوا در زمان واحد خواهد بود! ولى توجه به شرائط و اوضاع خاص زمان نزول آيه و ورود حديث و همچنين قرائنى كه در گفتار پيامبر ص وجود دارد اين بهانه را به كلى برطرف مى‌كند، زيرا مى‌دانيم كه اين جريان در ماههاى آخر عمر پيامبر ص واقع شد، در حالى كه او آخرين دستورات را به مردم ابلاغ مى‌كرد به خصوص اينكه صريحا فرمود:

من بزودى از ميان شما مى‌روم و دو چيز گرانمايه را در ميان شما مى‌گذارم.

كسى كه اين سخن را مى‌گويد پيدا است در صدد تعيين جانشين خويش است و براى آينده برنامه‌ريزى مى‌كند نه براى زمان حاضر، بنا بر اين روشن است كه منظورش وجود دو رهبر و دو پيشوا در زمان واحد نيست.

موضوع جالب توجه اينكه در حالى كه بعضى از دانشمندان اهل تسنن اين ايراد را مطرح مى‌كنند بعضى ديگر ايرادى درست در نقطه مقابل آن مطرح كرده‌اند و آن اينكه پيامبر ص ولايت و خلافت على ع را تعيين كرد ولى‌