[سوره الأنعام (6): آيات 29 تا 32]

وَ قالُوا إِنْ هِيَ إِلاَّ حَياتُنَا الدُّنْيا وَ ما نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (29) وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ وُقِفُوا عَلى‌ رَبِّهِمْ قالَ أَ لَيْسَ هذا بِالْحَقِّ قالُوا بَلى‌ وَ رَبِّنا قالَ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (30) قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقاءِ اللَّهِ حَتَّى إِذا جاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قالُوا يا حَسْرَتَنا عَلى‌ ما فَرَّطْنا فِيها وَ هُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلى‌ ظُهُورِهِمْ أَلا ساءَ ما يَزِرُونَ (31) وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (32)

ترجمه:

29- آنها گفتند: چيزى جز اين زندگى دنيا نيست و ما هرگز برانگيخته نخواهيم شد.

30- اگر آنها را به هنگامى كه در پيشگاه (دادگاه عدل) پروردگارشان ايستاده‌اند به بينى كه به آنها گفته مى‌شود آيا اين حق نيست؟ مى‌گويند: آرى قسم به پروردگار ما (حق است)، مى‌گويد پس مجازات را بچشيد در برابر آنچه انكار مى‌كرديد! 31- آنها كه لقاى پروردگار را انكار كردند مسلما زيان ديدند، (و اين انكار ادامه مى‌يابد) تا هنگامى كه ناگهان قيامت فرا مى‌رسد مى‌گويند: اى افسوس كه درباره آن كوتاهى كرديم، و آنها (بار سنگين) گناهانشان را بر دوش مى‌كشند، چه بد بارى بر دوش خواهند داشت.

32- و زندگى دنيا چيزى جز بازى و سرگرمى نيست، و سراى آخرت براى آنها كه پرهيزگارند بهتر است آيا نمى‌انديشيد.