رسيدگى مى‌كند، و شما را از آنچه انجام مى‌داديد آگاه مى‌سازد". (إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعاً فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌).

پاسخ به يك ايراد

در پيرامون اين آيه سر و صداى زيادى براه انداخته‌اند و بعضى چنين پنداشته‌اند كه ميان اين آيه و دستور" امر به معروف" و" نهى از منكر" كه از دستورات قاطع و مسلم اسلامى است يك نوع تضاد وجود دارد، زيرا اين آيه مى‌گويد شما مراقب حال خويشتن باشيد، انحراف ديگران اثرى در وضع شما نمى‌گذارد.

اتفاقا از روايات چنين بر مى‌آيد كه اين نوع سوء تفاهم و اشتباه حتى در عصر نزول آيه براى بعضى از افراد كم اطلاع وجود داشته است، جبير بن نفيل مى‌گويد در حلقه جمعى از ياران پيامبر ص نشسته بودم و از همه كم سنتر بودم آنها سخن از امر به معروف و نهى از منكر به ميان آوردند، من به ميان سخنان آنها پريدم و گفتم مگر خداوند در قرآن نمى‌گويد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ‌ (بنا بر اين امر به معروف و نهى از منكر چه لزومى دارد!) ناگاه همگى يك زبان مرا مورد سرزنش و اعتراض قرار دادند و گفتند: آيه‌اى از قرآن را جدا مى‌كنى، بدون اينكه معنى تفسير آن را بدانى؟! من از گفتار خود سخت پشيمان شدم، و آنها به مباحثه در ميان خود ادامه دادند، هنگامى كه مى‌خواستند برخيزند و مجلس را ترك گويند، رو به من كرده و گفتند: تو جوان كم سن و سالى هستى و آيه‌اى از قرآن را بدون اينكه معنى آن را بدانى از بقيه جدا كرده‌اى ولى شايد به چنين زمانى كه مى‌گوئيم برسى كه ببينى بخل مردم را فرا گرفته و بر آنها حكومت مى‌كند، هوى و هوس پيشواى مردم است، و هر كس تنها راى خود را مى‌پسندد، در چنان زمانى مراقب خويش باش، گمراهى ديگران به تو زيانى نمى‌رساند (يعنى آيه مربوط به چنان زمانى است).