نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 5 صفحه : 102
[سوره المائدة (5): آيات 103 تا 104]
ما
جَعَلَ اللَّهُ مِنْ بَحِيرَةٍ وَ لا سائِبَةٍ وَ لا وَصِيلَةٍ وَ لا حامٍ وَ
لكِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ أَكْثَرُهُمْ
لا يَعْقِلُونَ (103) وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى ما أَنْزَلَ اللَّهُ
وَ إِلَى الرَّسُولِ قالُوا حَسْبُنا ما وَجَدْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ
كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ (104)
ترجمه:
103- خداوند
هيچگونه" بحيره" و" سائبه" و" وصيله" و"
حام" قرار نداده است (اشاره به چهار نوع از حيوانات اهلى كه در زمان جاهليت
استفاده از آنها را ممنوع مىدانستند و اين بدعت در اسلام ممنوع شد) ولى كسانى كه
كافر شدند بر خدا دروغ مىبندند و بيشتر آنها نمىفهمند.
104- و
هنگامى كه به آنها گفته شود، به سوى آنچه خدا نازل كرده و به سوى پيامبر بيائيد
مىگويند آنچه را از پدران خود يافتهايم ما را بس است!، آيا نه چنين است كه پدران
آنها چيزى نمىدانستند و هدايت نيافته بودند؟!
تفسير:
در آيه نخست،
اشاره به چهار" بدعت" نابجا شده كه در ميان عرب جاهلى معمول بود، آنها
بر پارهاى از حيوانات به جهتى از جهات علامت و نامى گذارده و خوردن گوشت آن را
ممنوع مىساختند و يا حتى خوردن شير و چيدن پشم و سوار شدن بر پشت آنها را مجاز
نمىشمردند، گاهى اين حيوانات را آزاد مىگذاشتند كه هر راهى مىخواهند بروند و
كسى متعرض آنها نمىشد يعنى عملا حيوان را بلا استفاده و بيهوده رها مىساختند.
لذا قرآن
مجيد مىگويد:" خداوند هيچيك از اين احكام را به رسميت
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 5 صفحه : 102