گرانبها و بالاتر از اهداف مقدس الهى و انسانى ميدانند هيچگاه مجاهدان خوبى نخواهند بود.

سپس در ذيل آيه مى‌فرمايد:" سرنوشت چنين مجاهدانى كاملا روشن است، زيرا از دو حال خارج نيست يا شهيد مى‌شوند و يا دشمن را در هم مى‌كوبند و بر او پيروز مى‌گردند، در هر صورت پاداش بزرگى به آنها خواهيم داد".

(وَ مَنْ يُقاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً) مسلما چنين سربازانى شكست در قاموسشان وجود ندارد و در هر دو صورت خود را پيروز مى‌بينند، چنين روحيه‌اى به تنهايى كافى است كه وسائل پيروزى آنها را بر دشمن فراهم سازد، تاريخ نيز گواهى مى‌دهد كه يكى از عوامل پيروزى سريع مسلمانان بر دشمنانى كه از نظر تعداد و تجهيزات و آمادگى رزمى، به مراتب بر آنها برترى داشتند، همين روحيه شكست‌ناپذيرى آنها بوده است.

حتى دانشمندان بيگانه‌اى كه درباره اسلام و پيروزى‌هاى سريع مسلمين، در زمان پيامبر (ص) و بعد از آن، بحث كرده‌اند، اين منطق را يكى از عوامل مؤثر پيشرفت آنها دانسته‌اند.

يكى از مورخان معروف غرب در كتاب خود چنين مى‌گويد:" مسلمانان از بركت مذهب جديد و مواهبى كه در آخرت به آنها وعده داده شده بود اصلا از مرگ نمى‌ترسيدند و دوام و اصالتى براى اين زندگى (منهاى جهان ديگر) قائل نبودند [1] و لذا از آن در راه هدف و عقيده چشم مى‌پوشيدند.

قابل توجه اينكه در آيه فوق همانند بسيارى ديگر از آيات قرآن، جهادى مقدس شمرده شده است كه" فِي سَبِيلِ اللَّهِ‌"، در راه خدا و نجات بندگان خدا

[1] تاريخ تمدن اسلام و عرب- گوستاولبون صفحه 155.